Εντεκα συμπεριφορές που δεν πρέπει ποτέ ξανά να υιοθετήσουμε σε μπάνιο στην πισίνα

Όσο διασκεδαστική κι αν μας φαίνεται μια μέρα για κολύμπι στην πισίνα, παρέα με τους φίλους μας, προκειμένου το απολαμβάνουμε όλοι εξίσου, υπάρχουν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις

«Όταν εκμεταλλευόμαστε τις ανέσεις ενός συγκροτήματος ή ενός ξενοδοχείου, είναι σημαντικό να τηρούμε τον κώδικα των κανόνων που ισχύουν για την κάθε παροχή», συνιστά η Τζάκι Βέρνον Τόμσον, ειδική στην εθιμοτυπία και ιδρύτρια του From the Inside-Out School of Etiquette.

Προκειμένου οι μέρες στην πισίνα να κυλήσουν ρολόι, χωρίς καυγάδες και ευτράπελα, η Τόμσον και άλλοι ειδικοί μοιράζονται στην HuffPost μερικές από τις πιο συνηθισμένες αγενείς συμπεριφορές στην πισίνα, καθώς και συμβουλές-κλειδιά προκειμένου να τις αποφύγουμε.

«Είτε πρόκειται για την πισίνα μας, είτε για μια δημόσια πισίνα, πηγαίνουμε πάντα καθαροί», τονίζει η Νταϊάν Γκότσμαν, συγγραφέας του βιβλίου «Modern Etiquette for a Better Life» και ιδρύτρια του The Protocol School of Texas. «Δεν μπαίνουμε στην πισίνα ιδρωμένοι ή έχοντας εφαρμόσει υπερβολικές ποσότητες αντηλιακής λοσιόν και λαδιού μαυρίσματος».

Εάν είμαστε ιδρωμένοι, πριν βουτήξουμε καλό είναι να κάνουμε ένα ντουςι και, αν φοράμε αντηλιακό, θα πρέπει να περιμένουμε να περάσουν τουλάχιστον 15 λεπτά από την εφαρμογή του, ώστε το δέρμα μας να το απορροφήσει πριν πέσουμε στο νερό.

«Δεν κολυμπάμε σε κοινόχρηστες πισίνες εάν έχουμε μια μεταδοτική πάθηση, όπως για παράδειγμα, μύκητες στα πόδια ή στα νύχια των ποδιών», υπογραμμίζει η Τάμι Κλέιτορ, σύμβουλος στην εθιμοτυπία και ιδρύτρια της Always Appropriate Image & Etiquette Consulting.

«Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να μολύνουμε τους γύρω μας. Ας μην επαναπαυόμαστε στην ιδέα ότι το χλώριο μπορεί να εμποδίσει τυχόν μικρόβια να μεταφερθούν μέσω του νερού. Καλύτερα να αποφύγουμε εντελώς να βουτήξουμε στην πισίνα. Υπάρχουν στιγμές που οι επιθυμίες μας έρχονται δεύτερες σε σχέση με την υγεία και την ασφάλεια των υπολοίπων», θεωρεί η Τόμσον.

Πάντοτε, κάπου κοντά στην πισίνα υπάρχει τουαλέτα. Και αυτό γίνεται για κάποιον λόγο. Αυτός ο κανόνας ισχύει τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά. Επομένως αν ξέρουμε ότι κάποια στιγμή θα θελήσουμε να κάνουμε την ανάγκη μας, χρησιμοποιούμε την τουαλέτα προτού μπούμε στην πισίνα.

Αυτό δεν είναι απλώς θέμα αγένειας, αλλά είναι και ζήτημα αφάλειας. Αν θέλουμε το αγαπημένο μας ρόφημα δίπλα στην πισίνα, μπορούμε να το φέρουμε στο δικό μας πλαστικό ποτήρι ή στο θερμός μας. Κι αυτό γιατί ένα γυάλινο ποτήρι, αν σπάσει ενδέχεται εξαιτίας των μικρών κομματιών που πετιούνται εδώ κι εκεί να τραυματίσει τα πόδια των υπολοίπων λουόμενων.

Μια ξαπλώστρα ανά άτομο είναι υπέρ-αρκετή. Δεν είμαστε μόνο εμείς που θέλουμε να απολαύσουμε τον ήλιο. Αφήνοντας τα πράγματά μας στις κενές ξαπλώστρες στερούμε από τους υπόλοιπους την ευκαιρία να χαλαρώσουν κι εκείνοι σε μια βολική στάση. Εκτός αυτού, πάντοτε καραδοκεί ο κίνδυνος να μας κλέψουν, εφόσον παρατάμε τα προσωπικά μας αντικείμενα εδώ κι εκεί.

Ο ναυαγοσώστης δεν φέρει την ευθύνη μπέιμπι σίτερ. Εξακολουθούμε εμείς οι ίδιοι να είμαστε υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά των παιδιών μας. Το ίδιο ισχύει και για τον σκύλο μας, εφόσον η πισίνα είναι φιλική προς τα κατοικίδια.

Όταν βρισκόμαστε σε δημόσιο χώρο, αυτό σημαίνει αυτόματα ότι δεν θέλουν όλοι οι λουόμενοι να δουν το στήθος μας ή το μέρος που καλύπτει το κάτω μέρος του μαγιό. Επομένως προσπαθούμε να σεβαστούμε τους κανόνες ένδυσης, ειδικά αν υπάρχουν παιδιά τριγύρω.

Δεν κάνουμε άλματα ή καταδύσεις αδιαφορώντας για τους γύρω μας. Περιορίζουμε τις κολυμβητικές μας δραστηριότητες, έτσι ώστε να μην ενοχλούμε, ενώ πρέπει να θυμόμαστε ότι τα παιχνιδιάρικα αστεία με τους φίλους μας και τα πειράγματα μέσα στο νερό, αφήνουν τους γύρω παντελώς αδιάφορους. Γιατί λοιπόν να διακινδυνέψουμε να μας κάνουν την παρατήρηση;

Το να κολυμπάμε με ένταση ή πολύ κοντά στους άλλους, παραβιάζει την προσωπική τους σφαίρα. Έχει σημασία να δίνουμε στους ανθρώπους χώρο, τόσο μέσα όσο και έξω από την πισίνα.

Για τον ίδιο λόγο, δεν φέρνουμε την ξαπλώστρα μας ασφυκτικά κοντά σε μια άλλη παρέα και δεν καπνίζουμε πλάι στο πρόσωπο κάποιου αγνώστου ή και δίπλα σε μια παρέα μικρών παιδιών.

Όπως και σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους, αποφεύγουμε να δημιουργούμε βαβούρα. Αν θέλουμε να ακούσουμε μουσική φοράμε πάντοτε ακουστικά. Μπορεί να θέλουμε να διασκεδάσουμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η μουσική που αρέσει σε εμάς αρέσει και σε όλους τους άλλους. Επιπλέον, περιορίζουμε τις συζητήσεις με τους φίλους μας σε μια λογική ένταση και δεν βάζουμε στο παιδί μας να δει κινούμενα σχέδια στη διαπασών.