Οι ισορροπίες στη σειρά Να μ’ αγαπάς ανατρέπονται πλήρως, καθώς ο Λευτέρης μετατρέπεται σε κυρίαρχο του παιχνιδιού. Με τη βοήθεια του Άγγελου, αναλαμβάνει τα ηνία των ξενοδοχείων και η πρώτη του κίνηση είναι να εκδικηθεί τον Ορφέα για τη φυλάκιση της Φωτεινής, πετώντας τον στον δρόμο.
Η απόλυτη ταπείνωση του Ορφέα…
Εδώ είμαστε πάλι, πιστοί στο ραντεβού μας με τις εξελίξεις και οφείλω να ομολογήσω πως αυτή την τροπή δεν την περίμενα, αλλά σίγουρα την απόλαυσα! Η θεία δίκη, φίλες και φίλοι, αργεί αλλά δεν λησμονεί. Αν νομίζατε ότι ο Ορφέας θα συνέχιζε να αλωνίζει ανενόχλητος αφού έστειλε την αδελφή του Λευτέρη πίσω από τα σίδερα, κάνατε μεγάλο λάθος. Το σενάριο παίρνει φωτιά και η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται… παγωμένο και με κοστούμι διευθυντή.
Από το όπλο στην καρέκλα του διευθυντή
Όπως είδαμε, ο Λευτέρης ήταν έτοιμος να βάψει τα χέρια του με αίμα, τυφλωμένος από το μίσος για το κακό που βρήκε την οικογένειά του. Όμως, η παρέμβαση του Άγγελου αποδεικνύεται καταλυτική. Στο πλαίσιο του δικού του πολέμου εναντίον του Θεόφιλου, ο Άγγελος κάνει μια κίνηση ματ που αλλάζει τον χάρτη: παραδίδει τα κλειδιά της αυτοκρατορίας στον Λευτέρη, χρίζοντάς τον Γενικό Διευθυντή.
Η στιγμή που ο Λευτέρης περνάει την πόρτα της εταιρείας ως το απόλυτο αφεντικό είναι, θα έλεγα, σχεδόν ποιητική. Δεν χρειάζεται πια βία, παρά μόνο μια υπογραφή και το κύρος της νέας του θέσης. Η πρώτη του ενέργεια είναι μια πράξη καθαρής αντεκδίκησης που περιμέναμε καιρό.
«Είσαι απολυμένος»: Ο Λευτέρης, με το ύφος του νικητή, δείχνει την πόρτα της εξόδου στον εμβρόντητο Ορφέα, ολοκληρώνοντας την ταπείνωσή του.
Από εκεί που ο Ορφέας νόμιζε πως κινεί τα νήματα με τις καταθέσεις του, βρίσκεται ξαφνικά στο πεζοδρόμιο, ηττημένος κατά κράτος από τον άνθρωπο που ορκίστηκε να καταστρέψει. Ο Λευτέρης πλέον δεν είναι απλά ο οργισμένος αδελφός, αλλά ένας ισχυρός παίκτης που χρησιμοποιεί την εξουσία του ως ασπίδα και δόρυ. Το χρήμα και η ιεραρχία έγιναν τα νέα του όπλα και, πιστέψτε με, ξέρει να τα χειρίζεται πολύ καλύτερα από το περίστροφο.
