Η ιστορία της πρώτης ελληνικής κοινότητας αυτάρκειας και βιωσιμότητας
Ξυπνάς ένα πρωί και ξέρεις ότι έφτασε η ώρα. Νιώθεις ότι οι ρυθμοί της πόλης σε πνίγουν, το άγχος σου στερεί τη χαρά και τη δημιουργικότητά σου και ο σύγχρονος τρόπος ζωής καταστρέφει το περιβάλλον, άρα και το μέλλον σου. Θέλεις μια αλλαγή τώρα, χωρίς να περιμένεις να την κάνουν άλλοι. Πρέπει να δράσεις, πρέπει να κάνεις κάτι καινοτόμο, ακόμα και αν ξέρεις ότι οι πιθανότητες να επιτύχει είναι ελάχιστες. Όχι, δεν πρόκειται για σενάριο ταινίας, αλλά για την αρχή της δημιουργίας ενός project που όμοιο του δεν έχει ξαναδεί η Ελλάδα.
Ένας άλλος κόσμος
Έντεκα χρόνια πριν, το 2010, τέσσερις νέοι με άγνοια κινδύνου αποφάσισαν να αφήσουν τη σιγουριά μιας ζωής που δεν τους γέμιζε για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Παράτησαν τις δουλειές και τις ζωές τους και έβαλαν σε εφαρμογή του σχέδιο «Τελέθριον project».
Μετακόμισαν στο χωριό Άγιος στην Αιδηψό της Εύβοιας μαζί με άλλα 5 άτομα που είχαν τις ίδιες ανησυχίες. Ο πατέρας ενός παιδιού της ομάδας είχε ένα χωράφι στην περιοχή στο οποίο θα έφτιαχναν το σπίτι για να μείνουν και θα καλλιεργούσαν το φαγητό τους. Η ιδέα αφορούσε στη δημιουργία μιας οικολογικής κοινότητας, κάτι σαν μικρό χωριό το οποίο θα κάλυπτε με τους δικούς του πόρους όλες του τις ανάγκες.
Το ξεκίνημα
Το ξεκίνημα αυτής της όμορφης περιπέτειας έγινε από τα σπίτια. Η ομάδα πειραματίστηκε με διάφορες κατασκευές φιλικές προς το περιβάλλον μέχρι που κατέληξε στα Γιούρτ: ένα κτίσμα που δεν χρειάζεται πολεοδομική άδεια, το οποίο χρησιμοποιούν οι νομάδες της Μογγολίας. Με τη βοήθεια του διαδικτύου και του κόσμου που αγκάλιασε την ιδέα και την προσπάθεια συγκεντρώθηκε ένα σεβαστό ποσό για την αγορά οικοπέδου στο όρος Τελέθριο όπου η ομάδα ήθελε να δημιουργήσει το οικολογικό χωριό.
Οι δυσκολίες -όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς- ήταν πολλές. Ειδικά όταν ξεκινάς να κάνεις κάτι μακριά από τη λογική της σύγχρονης ζωής. Τα προβλήματα που θα εμφανιστούν θα είναι πολλά και εσύ θα κληθείς να βρεις μόνος σου τη λύση.
Από τη δημιουργία σαπουνιού, μέχρι τη διαχείριση των αποβλήτων, όλα έπρεπε να φτιαχτούν από το μηδέν χωρίς τη βοήθεια τρίτου. Πάνω από 1000 δέντρα φυτεύτηκαν, καθώς η γη έπρεπε να δίνει στο χωριό την τροφή που είχε ανάγκη. Και σε αντάλλαγμα θα έπαιρνε τον σεβασμό και την αγάπη για τα δώρα της φύσης. Και πράγματι, το μποστάνι της κοινότητας έφερνε ντομάτες, κολοκύθια, φασολάκια, πιπεριές και μελιτζάνες. Χωρίς λιπάσματα και ουσίες. Από τη γη απευθείας στο πιάτο.
Οι 5 βασικοί πυλώνες αυτάρκειας
Το χωριό έπρεπε να γεμίσει με μικρές εφαρμογές βιωσιμότητας για να τα καταφέρει: Κομποστικές τουαλέτες, βοτανικός κήπος και σύστημα διαχείρισης νερού και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέσω βολταϊκών δημιουργήθηκαν με πολύ κόπο, αλλά και άφθονο μεράκι. Η κοινότητα όρισε τους 5 βασικούς πυλώνες της αυτάρκειας: Διατροφή, ενέργεια, στέγαση, καθαρό νερό, καθαρός αέρας.
Με χαμηλό οικολογικό αποτύπωμα, ήθελε να δημιουργήσει ένα χωριό – πρότυπο που θα μπορούσαν εύκολα να αντιγράψουν και άλλοι, ώστε αντίστοιχες κοινότητες να δημιουργηθούν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Το «Τελέθριον project» την πρώτη δεκαετία της ζωής του είχε πάνω από 40.000 επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο, ενώ αναλυτικό ρεπορτάζ για τη δράση της κοινότητας έκανε μέχρι και το BBC. Η ομάδα μάλιστα διοργάνωσε και φεστιβάλ με επισκέπτες απ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης με στόχο μέσα από ένα μεγάλο αριθμό εργαστηρίων, σεμιναρίων, παρουσιάσεων και ομιλιών να ενώσει όλους όσοι ενδιαφέρονται για έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Κατά τη διάρκεια των φεστιβάλ που κρατούν 6 μέρες γίνονται εργαστήρια, σεμινάρια, παρουσιάσεις και ομιλίες με θέματα όπως φυσική καλλιέργεια, φυσική δόμηση, περμακουλτουρα, διατροφή, κομποστοποίηση αλλά και σεμινάρια yoga, tai chi, capoeira, chi qong, acro yoga, acrobatics, thai massage. Μόλις πέφτει η νύχτα ξεκινούν οι live εμφανίσεις συγκροτημάτων και djs.
Ένας άλλος κόσμος, ένας διαφορετικός τρόπος ζωής. Η πρώτη οικολογική και πρότυπη κοινότητα της Ελλάδας που λειτουργεί ως σχολείο αυτάρκειας και βιωσιμότητας, έδειξε ότι υπάρχει και αυτός ο εναλλακτικός δρόμος για όσους θέλουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να τη ζήσουν όσο πιο απλά και αληθινά γίνεται…
