Η Σοφία και η Χλόη συγκρούονται ξανά με σφοδρότητα, φέρνοντας στην επιφάνεια όλα όσα τις χωρίζουν. Ο καυγάς τους ξεφεύγει από κάθε όριο, και μέσα στην οργή της η Σοφία ξεστομίζει τη φράση που παγώνει τη Χλόη: «Εύχομαι να μη βρεις ποτέ την κόρη σου». Τα λόγια της πέφτουν σαν μαχαιριά. Η Χλόη, συντετριμμένη, μένει άφωνη και νιώθει πως όλος ο κόσμος καταρρέει γύρω της.
Άγιος Έρωτας: Η κατάρα της Σοφίας ραγίζει την ψυχή της Χλόης
Η απώλεια του Χάρη έχει τσακίσει τη Σοφία, η οποία δεν μπορεί να δεχτεί την πραγματικότητα. Η θλίψη και ο θυμός την κυριεύουν και τη μετατρέπουν σε άλλον άνθρωπο. Όταν η Χλόη την επισκέπτεται με σκοπό να τη στηρίξει, εκείνη ξεσπά με σκληρά λόγια, κατηγορώντας τη για όλα όσα συνέβησαν. Παρασυρμένη από την πικρία της, εύχεται να μη ζήσει ποτέ τη χαρά να ξαναδεί την κόρη της. Είναι μια κατάρα που ακούγεται σαν τιμωρία, αλλά πίσω της κρύβεται μόνο πόνος.
Η Χλόη, σοκαρισμένη και βαθιά πληγωμένη, αναζητά στήριγμα στη μητέρα της. Η Θάλεια τη δέχεται στην αγκαλιά της μετά από καιρό και προσπαθεί να της μεταδώσει δύναμη και γαλήνη. Μέσα από αυτή την επανασύνδεση, οι δύο γυναίκες ξαναβρίσκουν τη χαμένη τους σχέση. Την ίδια στιγμή, η Χλόη μαθαίνει ότι η Πετρούλα είναι σοβαρά άρρωστη, κάτι που την ωθεί να σταθεί στο πλευρό του πατέρα Νικόλαου, προσφέροντάς του συμπαράσταση και λόγια παρηγοριάς.
Παρά τα χτυπήματα της μοίρας, η Χλόη δεν το βάζει κάτω. Μαζί με τον Αργύρη αποφασίζουν να ενώσουν ξανά τις δυνάμεις τους και να παλέψουν στο δικαστήριο για να πάρουν πίσω την κόρη τους. Εκείνος τη στηρίζει με κάθε τρόπο, προσπαθώντας να της θυμίσει ποια είναι πραγματικά.
Παράλληλα, η Πετρούλα αποκαλύπτει στον γιο της ένα ανατριχιαστικό μυστικό: το δαχτυλίδι που είχε χαθεί από τη Χαρά βρέθηκε στον κήπο του Μαρκόπουλου. Πιστεύει μάλιστα ότι η Σοφία έχει δει με τα ίδια της τα μάτια τον βιασμό της αδελφής του. Μια αποκάλυψη που ανατρέπει ξανά τα πάντα.
